Werking en bijwerking
Bijengif geeft energie, beïnvloedt de zenuwfuncties en werkt positief op spieren, pezen en gewrichten. Het effect op de zenuwen wordt veroorzaakt door de stimulering van hormoonproductie door de bijnierschors. De werkzaamheid kan worden vergeleken met die van voedingsmiddelen met werkzame stoffen, zoals koffie. Een teveel ervan kan leiden tot slapeloosheid, hartkloppingen, te veel of te weinig urineren. Bijengif is niet aan te raden bij suikerziekte en nieraandoeningen.
In Europa is het innemen van bijengif voor therapeutisch gebruik bekend sinds het midden van de 19e eeuw. Het werd toen vooral gebruikt in de homeopathie. Bijengif komt echter al veel langer voor in de volksgeneeskunde in de vorm van bijenaftreksels en verpoederde bijenangels. In de jaren zestig van de vorige eeuw zijn er voor het eerst bijengiftabletten geproduceerd, maar deze zijn nooit in de handel gebracht.
Samenstelling
Bestanddelen van bijengif zijn mellitine (40-60%), fosfolipase A (10-12%), apamine (2-3%), MCD-peptide (2%), histamine (1%) en vele andere stoffen zoals pamine, secapine, hyaluroidase, zure fosfomonoesterase, lysofosfolipase en α-glucosidase. Voor het verwerken van het gif in voedingssupplementen en verzorgingsproducten wordt het vloeibare gif gedroogd en gezuiverd
Allergie
Allergie voor bijengif in capsule of crème is zeer zeldzaam, en voor zover wij weten, niet beschreven. Bij het injecteren van bijengif door middel van een bijensteek is er echter wel een reële kans op een allergische reactie. Deze wordt in hoofdzaak veroorzaakt door de kliervloeistof waarin het gif is opgelost en niet door de werkzame bestanddelen.
Bijengif geeft energie, beïnvloedt de zenuwfuncties en werkt positief op spieren, pezen en gewrichten. Het effect op de zenuwen wordt veroorzaakt door de stimulering van hormoonproductie door de bijnierschors. De werkzaamheid kan worden vergeleken met die van voedingsmiddelen met werkzame stoffen, zoals koffie. Een teveel ervan kan leiden tot slapeloosheid, hartkloppingen, te veel of te weinig urineren. Bijengif is niet aan te raden bij suikerziekte en nieraandoeningen.
In Europa is het innemen van bijengif voor therapeutisch gebruik bekend sinds het midden van de 19e eeuw. Het werd toen vooral gebruikt in de homeopathie. Bijengif komt echter al veel langer voor in de volksgeneeskunde in de vorm van bijenaftreksels en verpoederde bijenangels. In de jaren zestig van de vorige eeuw zijn er voor het eerst bijengiftabletten geproduceerd, maar deze zijn nooit in de handel gebracht.
Samenstelling
Bestanddelen van bijengif zijn mellitine (40-60%), fosfolipase A (10-12%), apamine (2-3%), MCD-peptide (2%), histamine (1%) en vele andere stoffen zoals pamine, secapine, hyaluroidase, zure fosfomonoesterase, lysofosfolipase en α-glucosidase. Voor het verwerken van het gif in voedingssupplementen en verzorgingsproducten wordt het vloeibare gif gedroogd en gezuiverd
Allergie
Allergie voor bijengif in capsule of crème is zeer zeldzaam, en voor zover wij weten, niet beschreven. Bij het injecteren van bijengif door middel van een bijensteek is er echter wel een reële kans op een allergische reactie. Deze wordt in hoofdzaak veroorzaakt door de kliervloeistof waarin het gif is opgelost en niet door de werkzame bestanddelen.
Bijengifcapsules
Bijengifcapsules zijn te beschouwen als een voedingssupplement. Ze bevatten een minieme hoeveelheid gezuiverd bijengif, dat door de mond kan worden ingenomen. Eén capsule bevat 0,1 mg gezuiverd bijengif (Apium venenum) van honingbijen (Apis mellifera). Deze hoeveelheid komt ongeveer overeen met de gemiddelde hoeveelheid gif van een natuurlijke bijensteek en wordt aangeduid met 1 steekequivalent. Overige ingrediënten zijn vitamine C (ascorbinezuur) en cellulose. De capsule zelf is van gelatine met een vrijwaringcertificaat voor BSE. Het totale gewicht van de capsule met inhoud is ongeveer 250 mg.
Oraal gebruik van bijengif
Het is raadzaam met één capsule per twee dagen te beginnen, totdat men er zeker van is dat deze goed verdragen wordt. Bij ongewenste bijwerkingen dient men een arts te raadplegen. De meeste mensen ondervinden pas effect bij één of meer capsules per dag en sommigen gebruiken er 10 per dag.
Na drie weken kan men één of twee weken stoppen, zoals dat ook in de bijensteektherapie (“bee venom therapy”, BVT) wordt aanbevolen.
Bijengifzalf
Bijengifzalf maakt spieren en gewrichten soepel. Tweemaal daags insmeren volstaat.
Aanbevolen bij: spier- en sportblessures
Gebruiksadvies: Insmeren met bijengif zalf geeft opvallend veel goed resultaat. Twee maal daags de zalf rechtstreeks op de pijnlijke plaats/plek van de huid smeren. Voor het beste resultaat hier een vochtige doek op leggen, daar overheen een nylon doek en tenslotte afdekken met een flanellen doek.
Bij reumatische- / spier- en neurogene storingen kan men vergaande verbetering verwachten bij het gebruik van de zalf met bijengif.
Aanbevolen wordt de zalf samen te gebruiken met de propolis capsules (3 tot 6 capsules daags) verminderen de pijn bij reumatische aandoeningen en de inwendige ontstekingen die verantwoordelijk zijn voor de kalkafzetting).
WAARSCHUWING: DE ZALF MAG NIET IN AANRAKING KOMEN MET: SLIJMVLIEZEN VAN MOND / OGEN / GENITALIËN. DUS ALERT ZIJN MET LENZEN IN / UIT DOEN.
ALTIJD ZORGVULDIG DE HANDEN WASSEN NA GEBRUIK VAN DE ZALF.
Aanbevolen literatuur
M. Simics, de auteur van Bee Venom: Exploring the healing Power is in de tegenwoordige apitherapie die de laatste decennia steeds meer beoefend wordt, één van de belangrijkste onderzoekers op het gebied van bijengif.
Bijengifcapsules zijn te beschouwen als een voedingssupplement. Ze bevatten een minieme hoeveelheid gezuiverd bijengif, dat door de mond kan worden ingenomen. Eén capsule bevat 0,1 mg gezuiverd bijengif (Apium venenum) van honingbijen (Apis mellifera). Deze hoeveelheid komt ongeveer overeen met de gemiddelde hoeveelheid gif van een natuurlijke bijensteek en wordt aangeduid met 1 steekequivalent. Overige ingrediënten zijn vitamine C (ascorbinezuur) en cellulose. De capsule zelf is van gelatine met een vrijwaringcertificaat voor BSE. Het totale gewicht van de capsule met inhoud is ongeveer 250 mg.
Oraal gebruik van bijengif
Het is raadzaam met één capsule per twee dagen te beginnen, totdat men er zeker van is dat deze goed verdragen wordt. Bij ongewenste bijwerkingen dient men een arts te raadplegen. De meeste mensen ondervinden pas effect bij één of meer capsules per dag en sommigen gebruiken er 10 per dag.
Na drie weken kan men één of twee weken stoppen, zoals dat ook in de bijensteektherapie (“bee venom therapy”, BVT) wordt aanbevolen.
Bijengifzalf
Bijengifzalf maakt spieren en gewrichten soepel. Tweemaal daags insmeren volstaat.
Aanbevolen bij: spier- en sportblessures
Gebruiksadvies: Insmeren met bijengif zalf geeft opvallend veel goed resultaat. Twee maal daags de zalf rechtstreeks op de pijnlijke plaats/plek van de huid smeren. Voor het beste resultaat hier een vochtige doek op leggen, daar overheen een nylon doek en tenslotte afdekken met een flanellen doek.
Bij reumatische- / spier- en neurogene storingen kan men vergaande verbetering verwachten bij het gebruik van de zalf met bijengif.
Aanbevolen wordt de zalf samen te gebruiken met de propolis capsules (3 tot 6 capsules daags) verminderen de pijn bij reumatische aandoeningen en de inwendige ontstekingen die verantwoordelijk zijn voor de kalkafzetting).
WAARSCHUWING: DE ZALF MAG NIET IN AANRAKING KOMEN MET: SLIJMVLIEZEN VAN MOND / OGEN / GENITALIËN. DUS ALERT ZIJN MET LENZEN IN / UIT DOEN.
ALTIJD ZORGVULDIG DE HANDEN WASSEN NA GEBRUIK VAN DE ZALF.
Aanbevolen literatuur
M. Simics, de auteur van Bee Venom: Exploring the healing Power is in de tegenwoordige apitherapie die de laatste decennia steeds meer beoefend wordt, één van de belangrijkste onderzoekers op het gebied van bijengif.